จิงเจอร์ - เจ้าแมวอ้วนสีส้ม

มีความจริงอยากสารภาพ อาจขัดใจคนรักแมว...

บ้านเราเลี้ยงหมามาตลอดตั้งแต่เราเด็ก ๆ และไม่เคยมีใครในบ้านเลี้ยงแมวเลย เราเป็นคนไม่ชอบแมวนะ ค่อนไปทางกลัวแมวมากกว่า ไม่เคยเลี้ยงแมว แต่ชอบเอาอาหารให้แมวเร่ร่อนที่ปีนหลังคามาร้องเหมียว ๆ เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ ต้องแอบเก็บปลาทูที่ไม่ยอมกินไปคลุกข้าวแล้ววางนอกหน้าต่างห้องนอนชั้นสอง ไม่ให้พ่อแม่รู้ มันก็มากินข้าวตามเวลาแล้วก็ไปกัน บางทีก็หอบเอาลูกเด็กเล็กแดงมากินด้วย เราก็ต้องแอบแบ่งข้าวแย่งจากหมามาให้แมวเยอะขึ้นอีกนิด

หลัง ๆ เริ่มมีแมวแก๊งค์อื่นมาร่วมวงด้วย แล้วมันก็ทะเลาะกันกับแมวเจ้าถิ่น ส่งเสียงขู่กันก่อนจะตีกัน ตรงนี้แหละที่เรากลัวมาก ไม่ชอบเสียงแมวร้องมันน่ากลัว ตอนนี้เองที่ความลับแตก พ่อกับแม่รู้ว่าแอบเลี้ยงแมวบนหลังคา ถูกสั่งห้ามไม่ให้เอาอาหารให้แมวกินอีก แต่จะว่าไปใครจะอดใจได้ ก็สงสารมันนะ เลยต้องใช้วิธีสอดส่องดูว่ามีคู่กรณีจะมาระรานไหม ถ้ามันมาพร้อมกัน ก็ยังไม่ให้ จะคอยดูถ้าเห็นแม่แมวท้องแก่ หรือแมวแม่ลูกอ่อนพาเด็กเล็กมาก่อนก็จะรีบเสริฟก่อน มันจะได้กินอิ่ม

หลายปีผ่านไป ย้ายบ้านก็ไม่มีโอกาสได้เลี้ยงแมวบนหลังคาอีก มาอยู่ต่างประเทศแม่สามีมีแมวที่เลี้ยงในบ้านสองตัว เราก็ไม่ค่อยชินนะ มีตัวหนึ่งที่เขาว่ามันเป็นมิตรกับทุกคนแต่มันคงไม่ชอบเรา ไม่เข้าใกล้เราเลย อีกตัวที่เขาว่ามันไม่เข้าใกล้ใครเลย ใครไปนั่งใกล้มันไม่ได้ มันจะข่วนเอา เป็นแมวที่มีโลกส่วนตัวสูงว่างั้นเถอะ

ตอนนั้นเราไม่รู้เพราะไม่มีใครบอกเรา เรานั่งกินข้าวข้าง ๆ ตะกร้าของมัน มันก็เฉยแล้วอยู่ ๆ ก็มานั่งตักเรา ทุกคนประหลาดใจกันมาก และลงความเห็นกันว่าเรากับแมวเปอร์เซียสีเทาดำตัวนี้คงมีโลกส่วนตัวสูงพอๆ กัน เลยเข้ากันได้ดี 555 แต่ดูเอาเถอะ เรื่องแมว ๆ ไม่ได้มีแค่ในบ้าน เพราะแม่สามีเลี้ยงแมวในโรงรถอีกห้าตัว เป็นแมวเร่ร่อนอาศัยนอกบ้านแต่จะเข้ามากินข้าวแล้วนอนในโรงรถ เช้ามามันก็ออกไปเที่ยวเล่นของมัน เย็นมากินข้าวเข้านอน

แล้วก็มีเจ้าตัวสีเหลืองนี้ เราเห็นมันครั้งแรกนึกถึงแมวเจ้าเล่ห์ การ์ฟิลด์ เราขออนุญาตตั้งชื่อให้แมวตัวนี้เพราะถามแล้วไม่มีใครเคยตั้งชื่อให้มันมาก่อน เราเรียกมันว่า Ginger เอามาจากชื่อแมวตัวหนึ่งในหนังสือ "หมอแมว" ของ เจมส์ แฮร์เรียต ทุกวันเวลาจะขับรถเข้าออกโรงรถเราจะคอยมองหาเจ้า Ginger นี่ก่อนว่ามันนอนเล่นอยู่มุมไหน กลัวจะขับรถไปทับมันเข้า เพราะมันไม่ค่อยเหมือนแมวตัวอื่น ดูมันจะอยู่ประจำและติดบ้านมากกว่าตัวอื่นๆ

อย่างในภาพนี้มันชอบมานอนผึ่งแดดอยู่หน้าโรงรถเป็นประจำ บางทีเราเอารถเข้าไปจอดไม่ได้ ก็จอดทิ้งไว้ข้างสนามหญ้าแทน เพราะไม่อยากจะรบกวนการพักผ่อนของมัน พวกเราอยู่ด้วยกันปกติมาหลายปี

จนกระทั่งฤดูร้อนปีหนึ่ง Ginger หายไปไม่กลับบ้าน ตอนนั้นเป็นช่วงที่คนสวนมาขุดต้นไม้ที่ยืนตายทิ้งไปต้นหนึ่ง ในสนามมีหลุมขนาดใหญ่ พวกเรากลัวว่า Ginger จะเดินไปตกหลุม ตอนดึก ๆ เรามักได้ยินเสียงแมวร้องเสียงดัง คิดว่าเป็น Ginger แต่ก็เดินหามันไม่เจอ ส่งเสียงเรียกมันพักใหญ่ มันก็ไม่ตอบกลับมา เอาไฟฉายส่องดูในหลุมก็ไม่พบ สามีบอกให้เราทำใจว่ามันอาจจะไปที่อื่น และเสียงแมวร้องที่เราได้ยินอาจเป็นแมวบ้านอื่นก็ได้

ผ่านไปหลายคืนเสียงแมวร้องก็หายไป ใกล้หมดฤดูร้อนแล้ว เพื่อนบ้านก็ขนอุปกรณ์ทำสวนไปเก็บที่ห้องเก็บของ เขาเจอซากแมวผอมแห้งนอนตายอยู่ในนั้น เขามาเล่าให้ฟังว่าที่หัวของมันมีร่องรอยเหมือนถูกของแข็ง เดาว่ามันปีนไปบนหลังคาแล้วหลังคาทะลุตกลงมา ออกจากห้องเก็บของก็ไม่ได้ เลยอดตายอยู่ข้างใน เราคิดถึงความทรมานก่อนตายของ Ginger แล้วคิดถึงเสียงแมวร้องในตอนกลางคืน เราไม่อยากได้ยินเสียงแมวอีกแล้วล่ะ

  • by จิรัชฌา วานิช
  • | Lifestyles
OTHER POSTS FROM